Choroba nowotworowa to w wielu przypadkach wyrok długotrwałego, bolesnego oraz kosztownego leczenia, które nie gwarantuje nam powrotu do zdrowia. Nic w tym dziwnego, że chorzy szukają oraz eksperymentują z metodami, które w mniejszym lub większym stopniu mogą okazać się “lekarstwem na raka”. Mianem leku na raka bardzo często określa się witaminę B17, a właściwie amigdalinę.
Amigdalina – co to takiego?
Amigdalina (często nazywana witaminą B17):
organiczny związek chemiczny z grupy glikozydów (nitrylozyd) występujący w nasionach wielu roślin, np. migdałowca zwyczajnego (Amygdalus communis), pigwy pospolitej (Cydonia oblonga), czeremchy (Padus) i niektórych drzew owocowych (m.in. moreli, wiśni, śliw, brzoskwiń). Nadaje pestkom specyficzny gorzki smak i aromat.
Źródło: wikipedia.org
Amigdalina, a leczenie nowotworu?
Wzrost popularności Amigdaliny to lata 20. XX wieku oraz badania dr Ernsta Krebsa dotyczące antynowotworowych właściwości amigdaliny. Krebs stwierdził, że to skuteczna, lecz zbyt toksyczna substancja, by skutecznie stosować ją w przypadku ludzi. Jego dzieło zostaje kontynuowane i nazwane Laetrille. Tak powstaje witamina B17, często nazywana “zakazaną witaminą”. Jak wskazują źródła, za ogromny wzrost zachorowalności na nowotwory wśród naszej populacji powinniśmy zaliczyć:
- wysoki stopień przetworzenia pokarmu,
- wysoki stopień zanieczyszczenia powietrza oraz wody,
- palenie papierosów,
- dieta uboga w witaminy oraz minerały,
- usunięcie witaminy B17 z naszej diety?
Dlaczego witamina B17 nie jest oficjalnym oraz opatentowanym lekiem?
Jeśli witamina B17 jest skuteczna, to dlaczego podstawową metodą walki z rakiem są nadal operacyjne jego usunięcie oraz chemioterapia? Istnieje wiele teorii. Jedną z nich mówi o tym, że witamina B17 nigdy nie przebije się do codziennego użytku z prostego powodu – pieniędzy. Rynek farmaceutyczny oraz jego przychody to temat na zupełnie inny, bardziej rozbudowany artykuł. Jakie jest Wasze stanowisko w tej sprawie? Zapraszam do dyskusji.
